خامنه اي در ميانه تيغ ضرب الاجل اتمي وتيغ منطقه ومداخلات - شکست مذاکرات صلح یمن، شکستی براي خامنه اي

 خامنه اي در ميانه تيغ ضرب الاجل اتمي وتيغ منطقه ومداخلات - شکست مذاکرات صلح یمن، شکستی براي خامنه اي

مذاکرات صلح یمن که از روز سه‌شنبه به مدت 4روز در ژنو جریان داشت، روز جمعه 29خرداد بدون حصول نتیجه به پایان رسید. رسانه‌ها و تحلیلگران سیاسی، عمدتاً بهانه‌جوییها و سنگ‌اندازیهای گروه حوثی را که به نیابت از سوی رژیم ایران عمل می‌کند، دلیل اصلی شکست مذاکرات می‌دانند.
کنفرانس ژنو ابتکارعمل سازمان ملل بود و به گفته تحلیلگران منطقه‌یی، سیاست آمریکا مبنی بر حل و فصل سیاسی مسأله پشت آن قرار داشت. دولت یمن، عربستان و کشورهای ائتلاف منطقه‌یی ابتدا تمایلی به این کنفرانس نداشتند، چرا که چند روز پیش از آن، کنفرانس صلح ریاض برگزار شده بود و گروه حوثی به‌رغم آن که به این کنفرانس دعوت شده بود، اما از شرکت در آن خودداری ورزید؛ از این‌رو این کشورها، حوثیها را فاقد اراده لازم برای شرکت در جریان صلح می‌دانستند اما در نهایت با برگزاری کنفرانس ژنو موافقت کردند، چرا که اگر حوثیها شرایط صلح را می‌پذیرفتند که چه بهتر، اما اگر نمی‌پذیرفتند، دنیا و افکار عمومی در می‌یافتند که کدام طرف است که جنگ می‌خواهد.
وقتی که بحث مذاکرات صلح در ژنو مطرح شد، رژیم خواستار حضور رسمی در این کنفرانس بود، اما این خواسته از طرف دولت یمن و دولت عربستان و دولتهای ائتلاف منطقه‌یی رد شد چرا که ایران نه یک کشور عرب است و نه حتی همسایه یمن. سازمان ملل هم این استدلال را پذیرفت و عذر رژیم را خواست و از این‌جا سنگ‌اندازیها و کارشکنی‌های رژیم از طریق گروه حوثیها شروع شد. از آنجا که حوثیها رسماً نمی‌توانستند با حضور در این کنفرانس مخالفت کنند، پیش از کنفرانس و در خلال آن، انواع شرطهای غیرمنطقی را مطرح کردند. از جمله پیش‌شرطشان برای شرکت در کنفرانس ژنو، برقراری آتش‌بس به مدت دو هفته، بدون پذیرش هیچ تعهدی بود، سازمان ملل هم خواستار این بود که به‌مناسبت ماه رمضان آتش‌بس برقرار شود؛ دولت یمن و کشورهای ائتلاف می‌گفتند چرا آتش‌بس موقت؟ آتش‌بس دائمی! ولی به شرطی که حوثیها قطعنامه 2216 شورای امنیت را بپذیرند و از آتش‌بس برای گرفتن مناطق جدید و تجهیز و تسلیح بیشتر و تحکیم مواضع خود استفاده نکنند (کاری که در جریان آتش‌بس 5روزه کردند). اما حوثیها این را نپذیرفتند.
قطعنامه 2216 شورای امنیت مقرر می‌دارد که اولاً حوثیها از شهرهایی که با زور و به‌طور کودتاگرانه اشغال کرده‌اند، خارج شوند، ثانیاً سلاحهایی را که از پادگانهای ارتش به غارت برده‌اند، تحویل دهند و ثالثاً طرح صلح کشورهای همکاری خلیج فارس را بپذیرند و وارد پروسه سیاسی شوند. اما روشن است که گروه حوثی و در واقع رژیم ایران، به هیچ‌وجه زیر بار این شرطها نخواهد رفت.
پس از تشکیل کنفرانس، حوثیها از نشستن پشت میز مذاکره با نمایندگان دولت قانونی یمن سر باز زدند و گفتند ما این دولت را به‌رسمیت نمی‌شناسیم. در نتیجه مذاکرات در دو محل جداگانه و از طریق میانجیگری سازمان ملل صورت می‌گرفت.
به این ترتیب بیش از پیش آشکار شد که رژیم آخوندی و دست نشاندگانش در یمن، خواهان صلح و آتش‌بس تحت قطعنامه شورای امنیت نیستند، چرا که تعادل‌قوا را به زیان خود می‌بینند و صلحی که زاییده این تعادل‌قوا باشد، مطلوبشان نیست. به‌خصوص رژیم صلح و آتش‌بسی را که در آن رسماً طرف حساب نباشد و حذفش از معادله یمن را مهر کند، قاطعانه رد می‌کند.
با این همه کنفرانس ژنو، بدون دستاورد نبود، دستاوردش برای دولت یمن و کشورهای ائتلاف منطقه‌یی این بود که افکار عمومی به‌خصوص در منطقه و کشورهای عربی روشنتر از پیش دریافتند که گروه حوثی تماماً تحت سیطره رژیم است و به نیابت از طرف رژیم عمل می‌کند و صلح نمی‌خواهد. نمونه‌یی از قضاوت افکار عمومی را در جریان کنفرانس، هنگامی که یک خانم یمنی معترض به طرف نمایندگان حوثیها لنگه کفش پرتاب کرد، شاهد بودیم. به این ترتیب، این کنفرانس را بایستی یک اتمام‌حجت و قابل مقایسه با اتمام‌حجت قبل از آغاز عملیات توفان قاطع، محسوب کرد که مانند هر اتمام حجتی که نادیده گرفته می‌شود، یقیناً به تحولات در روی زمین سرعت خواهد داد.